Tijd

Tijd. Een van de meest besproken onderwerpen ever. Hoe laat ben je thuis? Kun je om 3 uur bij me zijn? Om kwart over 6 gaat mijn wekker. Heb je vanavond tijd?

Meestal ben ik vrij flexibel qua tijd. Ik probeer als ik een afspraak heb altijd wel op tijd te komen, alhoewel een "Limburgs kwartiertje" op zijn tijd er wel eens bij in kan schieten.

Als ik over de tijd ga nadenken, is het eigenlijk maar belachelijk. Waarom maakt iedereen zich toch zo druk om de tijd? Maarja, de maatschappij kan nu eenmaal niet meer zonder tijdsbesef.

Zo besefte ik me zojuist dat ik, als ik tijd heb, nog even alle klokken in huis een uur vooruit moet zetten. En waarom? Omdat een of andere Engelander zich dat ooit bedacht had. Naja, ik slaap er vannacht echt niet minder om, maar ik ben wel even "d'r tied kwiet".

Klussen met kijkers

Donderdagavond -> studentenavond. Deze ongeschreven regel is goud waard in alle studentensteden. Samen met een paar vrienden heb je niets te doen en besluit je gezamenlijk de avond/nacht door te brengen om vervolgens vrijdagochtend met een half dronken kop gordijnen in een studentenkamer op te gaan hangen.

Ieder normaal denkend mens zou nooit van zijn leven deze combinatie bedacht hebben, maar gelukkig bevestigen uitzonderingen altijd de regel.

Zelf heb ik niet de luxe dat ik handig ben, met mijn 2 linker handen krijg ik nog geen spijker in de muur geslagen om een schilderij op te hangen. Gelukkig ben ik wel handig genoeg om naar de Gamma te rijden en er voor te zorgen dat een gordijnrail in de auto wordt ingeladen. Terugkomend met deze gordijnrail heb ik mijn rechterhand toch nog nuttig kunnen maken, door de stofzuiger naast de boormachine te houden. Ik ben trots op mezelf :-)

(Zie hier het resultaat)

Nooit meer zo als vroeger...

Tot een paar weken geleden was ik helemaal verslaafd aan Bugles. Je kent het wel het driehoekige zoutje gemaakt van maïs.

Op school stond ik bekend als mister Bugles, als ik in de pauze zonder Bugles terugkwam van de Albert Heijn wist iedereen dat ik ziek was.
Raoul Bugles!

Twee weken geleden kwam ik echter bij "de Appie" aan en stond er voor het Bugles-vak een kaartje waarop stond dat de Bugles uit het assortiment gingen... Even heb ik gedacht om alle zakken die er nog lagen op te kopen, maar dat zou mijn ontwenningsverschijnselen alleen maar uitstellen, ik zou er niets mee bereiken.

Twee dagen later was het Bugles-schap dan echt leeg. Mijn leven zou nooit meer hetzelfde zijn. Tevergeefs probeerde ik tomatenketchupchips, ribbelchips, nibbits, het AH-huismerk, enz. Niets kon tippen aan mijn Bugles.

Blij verrast was ik toen het Bugles schap na anderhalve week ineens weer gevuld was. De verpakking had een complete make-over gekregen en vol goede zin rekende ik aan de kassa de (nu nog grotere) zak Bugles af.

Ik kon het niet laten en begon meteen te eten, maar na de eerste hap wist ik het... Mijn leven zou nooit meer zo als vroeger zijn. Smiths had blijkbaar niet alleen de verpakking een make-over gegeven, maar ook de zoutjes zelf hadden in anderhalve week tijd een nieuwe smaak gekregen. Nee, dit beviel me niet. Waar ik gepland had om de hele zak in 10 minuten op te eten, stond ik op het schoolplein met een volle zak Bugles. Ik kreeg hem niet op en uit ellende gaf ik hem weg aan een klasgenootje zonder smaak. Bah, ik mis mijn oude Bugles...

Mestreech

Zaterdag was ik aan het werk op een instelling voor verstandelijk gehandicapten in Maastricht. Op de Maastrichter Middag kwamen enkele Maastrichtse artiesten, waaronder de godin van de Limburgse muziek Beppie Kraft, optreden.

Zelden heb ik me zo goed gevoeld tijdens mijn werk. Wat is het toch schitterend om te zien hoe de bewoners van deze instelling helemaal uit hun dak gingen.

Na de klanken van het eerste nummer van "De zingende potsvrouwe" stond de hele zaal dan ook op zijn kop en kon ik het niet laten om zelf ook helemaal los te gaan en met de portable camera gezellig mee te lopen in de polonaise en lekker enthousiast te doen tegen iedereen op en om het podium.

Ik hoop dat ik bij het volgende feest van deze instelling weer vrijwillig mijn diensten mag bewijzen, want door terug te denken aan de voldoening van deze middag heb ik nog weken goede zin.

P.s. Mijn excuses aan de meneer in het zwart die ik per ongeluk tegen mijn JIB liet oplopen, het zal nooit meer gebeuren.

Sorry

Afgelopen zondag ben ik op de langverwachte cd/dvd presentatie van de coverband "Sorry voor de Krekels" geweest.

Afgelopen jaar heb ik namelijk met een paar vrienden voor de flauwekul wat opnames gemaakt tijdens een optreden van deze band in een feesttent in Munstergeleen. Een busje werd ingericht als regiewagen, 3 camera's in de tent, een multitrackrecorder voor de audio, een portie meligheid en het feest kon beginnen.

Nu zit ik hier, met een foute hoes in mijn hand en de dvd in mijn laptop en denk ik terug aan alle meligheid van die avond. Wat hebben we toch gelachen. Zoals burgemeester Cox van Sittard-Geleen tijdens de presentatie zondag ook al zei hoop ik dat mijn dvd-speler het overleeft, tot die tijd kijk en luister ik graag naar deze "bagger".

Op een onbewoond eiland

Soms droom ik van leven op een onbewoond eiland. Lekker in m'n eentje slapen in een hangmat, malibu drinken uit een kokosnoot en af en toe zoeken naar wat eten. Net als met Center Parcs even helemaal weg, niets aan je hoofd.

Ik ben zeker niet de eerste met dit idee, in 1981 was Kinderen voor Kinderen me bijvoorbeeld al voor.

Jammer dat ik geen verhalen ken van mensen die dit idee echt hebben uitgevoerd. Ik zou graag willen weten hoe leven op een onbewoond eiland echt voelt. Stiekem denk ik dat een onbewoond eiland toch niets voor mij is, want zoals Boudewijn de Groot zou zeggen: zonder vrienden kan ik niet. (en nu verwacht iedereen hier een Youtube-link (ja, ikzelf ook), maar helaas... die is er niet)

Duidelijk

"Het is NIET toegestaan om buiten de kantine en de hal eten en/of drank te nuttigen!"

Dat is duidelijk.

Maar waarom die tekst "geen drinkwater", als je toch geen drank mag nuttigen?

Maak van je hart geen moordkuil

Zonder discussies zou het leven een stuk minder spannend zijn. Ik discussieer graag, maar wat is nu precies een discussie?

De Dikke Van Dale schrijft het volgende:

dis·cus·sie de; v -s uitwisseling van gedachten, meningen: ter ~ staan niet vaststaan, onderwerp van gedachtewisseling zijn

Het uitwisselen van meningen en gedachten zal dus altijd een wisselwerking moeten zijn tussen de verschillende partijen met diverse standpunten. In een goede discussie luister je dan ook, laat je je "tegenstander" uitpraten en geef je vervolgens je eigen mening.

De meeste discussies zijn zinvol, aan het eind van de discussie ben je je mening kwijt, heb je kunnen luisteren naar de mening van een ander en misschien ben je zelfs wel tot een compromis gekomen.

Soms is dit niet het geval en heb je het idee dat je tegen een muur staat te praten, maar blijf toch de discussie aangaan, het lucht echt op. Maak van je hart geen moordkuil.

Lekker belangrijk

Vergaderen om te vergaderen, inhoudelijk niets aan de hand, maar gewoon omdat het kan... Wie kent dit verschijnsel nu niet? Deze vergader-vergaderingen worden meestal op de meest ongunstigste tijdstippen gepland en je gaat er vaak al met een niet te goed humeur naar toe.

Aangekomen in de vergaderzaal blijk je de eerste te zijn, terwijl ook jij echt al 3 minuten te laat bent. Maarja, de voorzitter had dan ook een middag vrij af. Niet veel later zie je enkele collega's aan komen lopen, "Hadden wij geen vergadering?" klinkt het door de gang. Met een 15 minuten vertraging kan de vergadering alsnog geopend worden. De ad-interim voorzitter heeft zijn stukken natuurlijk weer niet ingelezen en heeft geen idee wat hij allemaal aan het vertellen is. De rest van de vergadering probeert te luisteren naar de ad-interim en vraagt zich af wat ze hier doen. Stiekem wist natuurlijk iedereen al dat deze vergader-vergadering nergens over zou gaan, maarja uit beleefdheid is toch iedereen aanwezig. Na een klein uur bakstenen tellen, proberen niet te lachen om verbazende blikken en tussendoor ook nog proberen af en toe aandachtig te knikken, wordt de vergadering gesloten.

Volgende week weer. Maar dan als het goed is met de echte voorzitter, aldus de ad-interim. Lekker belangrijk...

Piet Paulusma en Uri Geller

Gisteren speelde ik nog voor Piet Paulusma die zin had in de zomer en echt genoeg had van alle winterse toestanden, vandaag kwam mijn wens al uit en liep ik lekker zonder jas in het zonnetje.

Zou Uri Geller, of een van zijn opvolgers, soms mijn wens hebben gehoord?

Achja, hoe dan ook ik heb er van genoten en hoop dat ik dit de komende tijd ook nog even mag blijven doen. Uri lees je weer mee?

Doe mij maar zomer

Laat de zomer maar komen :-) Ik ben er helemaal klaar voor, weg met de winter, sla de lente maar over, doe mij maar zomer.

Niets lekkerder dan op een zonnige zomerdag rustig op een bankje in een park te genieten van de zon en de rust om je heen, onder het genot van een glas verfrissende limonade.

Helaas moet ik volgens de meteorologen nog tot juni wachten voordat het echt zomer is. Ondertussen hoop ik stiekem dat er snel meer zonnige dagen zoals afgelopen zaterdag aankomen en hang ik stiekem mijn zomerjas al uit de kast.

De ezel en de steen

Na een drukke, maar bovenal gezellige, week had ik vandaag een beetje last van naweeën.

Het wil me nog wel eens gebeuren dat ik, zo chaotisch als ik kan zijn, even niet meer weet waar ik mijn sleutels heb neergelegd. Meestal lost zich dat vanzelf op, vind ik mijn sleutels weer en kan ik weer een week vooruit.

Vandaag kreeg ik het echter letterlijk voor elkaar om 20 keer mijn sleutels op een plek neer te leggen, waar ik ze 5 minuten later al niet meer kon vinden. Waarom ik ze niet gewoon in mijn broekzak stopte? Geen idee. Op een of andere manier was ik er vandaag gewoon niet helemaal bij.

Ze zeggen wel eens dat een ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen stoot en daar ben ik het wel mee eens. Ik ben dan ook geen ezel, maar iemand die nodig aan vakantie toe is ;-)