De eerste en laatste keer dat ik verhuisde was in februari 1989. Ik was amper 1 jaar oud toen mijn ouders vertrokken uit Spaubeek en een huis kochten in Munstergeleen. Veel kan ik me uiteraard niet meer van deze verhuizing herinneren, maar volgens mij voelde ik mezelf al snel thuis in ons nieuwe huis.
Nu, 20 jaar later, sta ik op het punt om weer te verhuizen. Een mooie kamer in de wijk Kerkelanden in Hilversum staat te wachten totdat ik er kom wonen. Nooit heb ik me druk gemaakt wat er allemaal bij een verhuizing komt kijken, omdat ik me mijn enige verhuizing toch echt niet kon herinneren.
Nu ik een paar weken bezig ben met alles rondom mijn verhuizing te regelen begrijp ik niet waarom er mensen zijn die vaak verhuizen. De administratieve rompslomp die verhuizen met zich meebrengt zou ik in ieder geval niet dagelijks willen meemaken. Bellen met de bank, abonnementen op vage tijdschriften omschrijven, een verhuisbericht doorgeven aan de Kamer van Koophandel, je inschrijven bij de nieuwe gemeente, een internetverbinding regelen, een inboedelverzekering aanvragen, huurovereenkomsten tekenen en ga zo maar door.
Pas als dat allemaal geregeld is kan het echte verhuizen beginnen. Ik heb het geluk dat mijn ouders nog mooi in Munstergeleen blijven wonen en ik niet van de een op de andere dag hoef te verhuizen. Zo kan ik rustig 6 keer op en neer rijden met al mijn spulletjes en als ik iets vergeet, rij ik toch gewoon nog een keer.
Ondertussen is mijn nieuwe kamer in principe bewoonbaar. Er staat een bed, een bureau, een tv en ik heb er licht. De rest van mijn spulletjes volgen een dezer weken wel. Uiteraard zal er ook nog wel enkele keren naar de Ikea in Utrecht gereden worden om missende onderdelen te kopen.
Maar als dit allemaal voorbij is kan ik op 6 september officieel zeggen: ik ben verhuisd!
