Soms droom ik van leven op een onbewoond eiland. Lekker in m'n eentje slapen in een hangmat, malibu drinken uit een kokosnoot en af en toe zoeken naar wat eten. Net als met Center Parcs even helemaal weg, niets aan je hoofd.
Ik ben zeker niet de eerste met dit idee, in 1981 was Kinderen voor Kinderen me bijvoorbeeld al voor.
Jammer dat ik geen verhalen ken van mensen die dit idee echt hebben uitgevoerd. Ik zou graag willen weten hoe leven op een onbewoond eiland echt voelt. Stiekem denk ik dat een onbewoond eiland toch niets voor mij is, want zoals Boudewijn de Groot zou zeggen: zonder vrienden kan ik niet. (en nu verwacht iedereen hier een Youtube-link (ja, ikzelf ook), maar helaas... die is er niet)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten