Vroeger, toen Raoul nog klein en schattig was en in de brugklas zat, was ik lid van de sterrenwacht op mijn middelbare school. We hadden hier een eigen koepel met supersonische sterrenkijker en nog een paar losse sterrenkijkers voor op locatie.Samen met 30 andere mensen die het leuk vonden om naar sterren te kijken hadden we iedere maandagavond een sterrenkijkavond. Iedere maandag hoopte ik dat het onbewolkt zou zijn en dat we weer in de koepel of op het dak van de school uren naar de sterren konden kijken. Na een aantal weken herkende ik planeten, wist ik je zo te vertellen waar alle sterrenbeelden stonden en kon ik uren gefascineerd naar de maan en zijn kraters blijven kijken.
Nu, 8 jaar later, vraag ik me af waarom ik me niet weer vaker de tijd neem om rustig op mijn rug te gaan liggen en naar een onbewolkte hemel te kijken. Want hoe kunnen mijn grootste dromen nu uitkomen, als ik nog nooit een vallende ster heb gezien?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten