... de podiumtechnicus.
Gisteren ben ik een dag in de huid van een podiumtechnicus gekropen. Gewoon om te zien hoe zwaar een dag voor deze mensen echt is en om te kijken of ik nog meer respect voor eenieder die dit vak uitoefent kon krijgen.
's Ochtends vroeg werd ik wakker en vertrok ik naar de feesttent in Susteren, waar al een begin gemaakt was met het opbouwen van een grote "set". Voor de kenners, 12 gevlogen tops in een line-array, 2 losse tops en 8 subs. In de redelijk kleine feesttent zou diezelfde avond een feestavond plaatsvinden met optredens van onder andere Jannes, een Andre Hazes imitator en met als klap op de vuurpijl de Volendamse vrienden Nick en Simon.
Laat ik beginnen met zeggen dat er in een vrachtauto echt veel flightcases (kisten met materiaal) passen. Even na het middaguur hadden we alles op z'n plek staan en kon het aansluiten van alle spullen beginnen. Versterkers aansluiten op line-array, equalizers op versterkers voor de monitoren, monitorgroepen maken, en nog meer typische PT-dingen.
Op het moment dat we ver klaar waren werd de feesttent omgedoopt tot springkussen-disco. Twee DJ's draaiden leuke muziek, terwijl alle kinderen uit Susteren op springkussens konden meespringen en dansen.
Na deze springkussendisco was er tijd voor een soundcheck van de band "Spik & Span". Nadat de hele set wel lekker klonk konden we ons volgooien met frietjes en snacks. Ik kwam er achter dat je van werken best wel honger kunt krijgen.
Na het eten duurde het niet lang meer voordat de tent zich begon te vullen en "Spik & Span" kon beginnen aan hun optreden. Tijdens de optredens stond ik backstage naast het podium om de geluidstechnici van de artiesten en de artiesten zelf op te vangen. Zo hadden zowel Jannes, de neppe Hazes als Nick en Simon allemaal hun eigen geluidsman met een kleine geluidsset bij zich die dan naast het podium weer moest worden "ingeprikt" op een lange kabel die naar de echte geluidstafel in het midden van de tent ging.
Geluidsmannen zijn best aardig en grappig en zagen mij (de podiumtechnicus-voor-een-dag) zelfs als hun collega. Best een vage gedachte dat iedere beunhaas zo gewaardeerd wordt ;-)
Nadat Nick en Simon hun laatste klanken speelden en Spik & Span hun laatste set ook hadden afgerond kon het opruimen beginnen. Man wat een klus! Alle flightcases met spullen die 's ochtends uit de vrachtwagen kwamen, moesten ook weer gevuld de vrachtwagen in. Na drie uurtjes met veel te veel man afbreken hadden we het er dan eindelijk opzitten.
Toen ik om 5 uur 's ochtends thuiskwam en de vogeltjes weer hoorde fluiten, voelde ik me moe maar voldaan. En geloof me, mijn respect voor podiumtechnici is op een dagje tijd vertienvoudigd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten