Een keer per jaar zetten we al deze luxe opzij en gaan we massaal naar Pinkpop toe. Zo ook ik dit jaar. Vorig jaar had ik de luxe dat ik iedere avond op en neer naar huis reed, me lekker kon douchen en de volgende dag weer fris en fruitig op Pinkpop kon verschijnen. Dit is toch niet helemaal het Pinkpop gevoel.
Op Pinkpop hoor je met een lekkend zeil, kapotte stokken en flink wat tape nu eenmaal een tent in elkaar te zetten. Slapen op een matje, nog harder dan beton, een deken met een rits die net niet past je kent het wel.
Maar het leukste aan slapen op een Pinkpop-camping is nog altijd het bekijken van alle medecampinggangers. Vooral de verwarde gezichten 's ochtendsvroeg, mensen die behoorlijk duf uit hun ogen kijken. Dan vraag je je af, zou ik er ook zo begaaid bijlopen? Het antwoord mag duidelijk zijn: Ja! Natuurlijk!
Ondertussen sta ik op uit mijn (ofja Midas') tent en ga ik me weer raar laten aankijken. Heerlijk, Pinkpop :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten