Wanneer je met één been in de digitale wereld en het ander in de analoge wereld leeft valt deze kwaal misschien wel te begrijpen. Met honderden vrienden en volgers op Facebook, Twitter, Hyves, LinkedIn, enzovoorts weet ik het soms echt niet meer. Heb ik te veel vrienden? Ken ik te veel mensen? En dan te bedenken dat ik in mijn digitale wereld alleen maar mensen toevoeg, waar ik ooit in de analoge wereld mee te maken heb gehad.
De digitale wereld heeft als voordeel dat je snel vrienden van je vrienden leert kennen. Die ene persoon die telkens reageert op een update van een van je vrienden, "ken" je na verloop van tijd wel. Tegelijkertijd is dit gelijk alweer een nadeel. Kom je hem of haar in het echt tegen, wat zeg je dan? Ken ik jou ergens van? Nee, dat is natuurlijk vreemd.
Ik denk niet dat mijn herkenningsprobleem alleen te herleiden is naar de digitale wereld. Er zijn zat mensen waarmee ik in het verleden in het echt een praatje heb gemaakt, maar die ik echt even niet meer weet te plaatsen. Soms denk ik wel eens dat een goudvis een beter geheugen heeft dan een Raoul.
Meestal probeer ik mensen waarbij ik dit probleem heb onbewust te ontwijken. Kom ik ze tegen, hoop ik dat ze niet naar me toe lopen om te vragen hoe het met me gaat, omdat het dan zo raar overkomt om niet te weten welke tegenvraag gepast is om te stellen.
Dus mocht ik jou een keer tegenkomen en lijkt het er op alsof ik je niet meer (her)ken, help me een handje door mijn geheugen op te frissen en je krijgt gelijk een pilsje of een koude sinas aangeboden, want ik bedoel het allemaal natuurlijk niet verkeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten